آماده سازي ديسكي جديد براي استفاده درسيستم لينوكس با اين‌كه مي‌تواند سريع و ساده باشد، اما اگر شما نيازهاي تخصصي داشته باشيد، براي پارتيشن بندي و فرمت لينوكس،  ابزار، فرمت هاي فايل سيستم و طرح‌هاي پارتيشن بندي زيادي وجود دارد كه مي‌تواند روند را پيچيده كند. هارد ديسك ها بصورت كامل از پيش بر روي امن ترين سرور هاي مجازي در انواع مختلف بخصوص لينوكس، نصب شده اند اما براي يادگيري مي توانيد اين مقاله را بخوانيد.

نصب ابزار

براي پارتيشن بندي درايو ما از ابزار  parted  استفاده مي‌كنيم. در اكثر اوقات ، اين ابزار از قبل بر روي سرور نصب خواهد شد.

اگر شما بر روي سرور اوبونتو يا دبين هستيد و هنوز parted را نداريد،مي توانيد آن را با دستور زير نصب كنيد:

sudo apt-get update

sudo apt-get install parted

اگر شما بر روي سرور فدورا يا سنتوئس هستيد، مي‌توانيد توسط دستور زير آن را نصب كنيد:

sudo yum install parted

شناسايي هارد ديسك جديد بر روي سيستم

قبل از اينكه درايو را راه اندازي كنيم،  بايد قادر باشيم به درستي آن را شناسايي كنيم.

اگر هارد شما كاملا جديد است، ساده‌ترين راه براي شناسايي آن بر روي سرور ممكن است جستجوي نبود طرح پارتيشن بندي باشد. اگر ما از parted بخواهيم تا طرح پارتيشن بندي هارد ديسك هاي ما را ليست كند، هرديسكي كه يك طرح پارتيشن بندي معتبر نداشته باشد براي ما خطا خواهد داد. كه اين حالت مي‌تواند براي شناسايي ديسك جديد به ما كمك كند:

sudo parted -l | grep Error

شما خطاي unrecognized disk label را براي ديسك پارتيشن بندي نشده جديد، دريافت مي‌كنيد.

Output

Error: /dev/sda: unrecognised disk label

همچنين مي توانيد از دستور lsblk استفاده كنيد و به دنبال ديسكي با اندازه‌ي صحيح بگرديد كه هيچ پارتيشن مرتبطي نداشته باشد:

Lsblk

Output

NAME MAJ:MIN RM SIZE RO TYPE MOUNTPOINT

sda 8:0 0 100G 0 disk

vda 253:0 0 20G 0 disk

└─vda1 253:1 0 20G 0 part /

نكته‌ي مهم: به ياد داشته باشيد كه lsblk را در هر نشست قبل از اعمال تغييرات چك كنيد. شناسه هاي ديسك /dev/sd* و /dev/hd* لزوما قرار نيست بين بوت ها سازگار باشد و به اين معناست كه اگر شناسه ديسك را به درستي بررسي نكرده باشيد، خطري در پارتيشن بندي يا فرمت ديسك اشتباه وجود خواهد داشت.

شناسه‌هاي ديسك مداوم بيشتري را در نظر بگيريد مثل /dev/disk/by-uuid، /dev/disk/by-label ، يا /dev/disk/by-id . هنگامي كه شما نام هسته اي را كه به ديسكتان اختصاص داده شده بدانيد، مي‌توانيد درايو خود را پارتيشن بندي كنيد.

پارتيشن بندي درايو جديد

همانطور كه گفته شد، ما در اين مطلب يك پارتيشن تك كه كل ديسك را پوشش دهد ايجاد خواهيم كرد.

انتخاب استاندارد پارتيشن بندي

براي انجام اين‌كار، ما بايد ابتدا استاندارد پارتيشن بندي كه مي‌خواهيم استفاده كنيم را مشخص كنيم.GPT ، استاندارد پارتيشن بندي مدرن تري است، در حاليكه استاندارد MBR پشتيباني گسترده‌تري را در بين سيستم عامل‌ها ارائه مي‌دهد. اگر شما نياز بخصوصي نداريد، بهتر است كه از GPT استفاده كنيد.

براي انتخاب استاندارد GPT ، در ديسكي كه شما مانند نمونه مشخص مي‌كنيد، آن را تصويب كنيد:

sudo parted /dev/sda mklabel gpt

اما اگر مي‌خواهيد كه از فرمت MBR استفاده كنيد، به جاي آن اين را تايپ كنيد:

sudo parted /dev/sda mklabel msdos

حال يك پارتيشن جديد ايجاد كنيد.

و به محض اين‌كه فرمت انتخاب شد، مي‌توانيد پارتيشني كه كل درايو را پوشش دهد، توسط تايپ اين دستور ايجاد كنيد:

sudo parted -a opt /dev/sda mkpart primary ext4 0% 100%

اگر  lsblk را چك كنيد، بايد پارتيشن جديد را مشاهده كنيد:

lsblk

Output

NAME MAJ:MIN RM SIZE RO TYPE MOUNTPOINT

sda 8:0 0 100G 0 disk

└─sda1 8:1 0 100G 0 part

vda 253:0 0 20G 0 disk

└─vda1 253:1 0 20G 0 part /

يك فايل سيستم بر روي پارتيشن جديد ايجاد كنيد. حال كه يك پارتيشن جديد داريم، مي توانيم آن را به عنوان فايل سيستم Ext4فرمت كنيم. براي انجام اين‌كار پارتيشن را به ابزار mkfs.ext4 تصويب كنيد.

مي‌توانيم يك برچسب پارتيشن را با تصويب پرچم –L اضافه كنيم. بهتر است نامي را انتخاب كنيد كه به شما در تشخيص اين درايو ويژه كمك كند. اطمينان حاصل كنيد كه نام مورد نظر، در پارتيشن و نه در كل ديسك ايجاد شود. در لينوكس ديسك‌ها نام‌هايي با عنوان sda, sdb , hda, و غيره دارند. پارتيشن‌هاي واقع بر روي اين ديسك‌ها، يك شماره اضافه شده در آخر نام خود دارند. بنابراين ما بايد از يك چيزي مثل sda1 و نه sda استفاده كنيم.

sudo mkfs.ext4 -L datapartition /dev/sda1

اگر مي‌خواهيد برچسب پارتيشن را در تاريخ بعد تغيير دهيد، مي‌توانيد از دستور e2label استفاده كنيد:

sudo e2label /dev/sda1 newlabel

همچنين شما مي‌توانيد روش‌هاي مختلفي را براي تعيين پارتيشن با  lsblk  ببينيد. ما مي‌خواهيم كه نام، برچسب و UUID پارتيشن را پيدا كنيم.

در بعضي از ورژن هاي lsblk، اگر اين دستور را تايپ كنيم تمام اطلاعات را چاپ خواهند كرد:

sudo lsblk –fs

اگر ورژن شما تمام فيلدهاي مطلوب را نمايش نمي دهد، مي‌توانيد به صورت دستي آنها را درخواست كنيد:

sudo lsblk -o NAME,FSTYPE,LABEL,UUID,MOUNTPOINT

شما بايد چيزي شبيه اين را مشاهده كنيد. خروجي هايلايت، روش‌هاي مختلفي را كه مي‌توانيد براي ارجاع به فايل سيستم جديد استفاده كنيد، نشان مي‌دهد:

Output

NAME   FSTYPE LABEL   UUID    MOUNTPOINT

sda

└─sda1 ext4   datapartition 4b313333-a7b5-48c1-a957-d77d637e4fda

vda

└─vda1 ext4   DOROOT        050e1e34-39e6-4072-a03e-ae0bf90ba13a /

حالا مي توانيم فايل سيستم را براي استفاده مانت كنيم.

استاندارد Filesystem Hierarchy توصيه مي كند كه از /mnt يا يك ساب دايركتوري زيرنظر آن براي فايل سيستم‌هاي مانت شده موقت استفاده كنيد. همچنين هيچ توصيه اي براي اينكه فضاي ذخيره سازي دائم بيشتر را كجا مانت كنيد ندارد،  بنابراين مي‌توانيد هر كدام از طرح‌هايي كه دوست داريد را انتخاب كنيد. براي اين مقاله، ما درايو را تحت /mnt/dataمانت خواهيم كرد.

دايركتوري را توسط تايپ اين دستور ايجاد كنيد:

sudo mkdir -p /mnt/data

شما مي توانيد فايل سيستم را به صورت موقت توسط دستور زير مانت كنيد:

sudo mount -o defaults /dev/sda1 /mnt/data

اگر مي خواهيد فايل سيستم را به صورت اتوماتيك هر موقع كه سرور بوت مي‌شود مانت كنيد، فايل /etc/fstab را تنظيم كنيد:

sudo nano /etc/fstab

پيش از اين ما دستور sudo lsblk –fs را براي نمايش سه شناسه‌ي فايل سيستم براي فايل سيستم خودمان صادر كرديم. ما مي توانيم هر كدام از اين موارد را در اين فايل استفاده كنيم. ما از برچسب پارتيشن زير استفاده كرده ايم، اما شما مي‌توانيد ببينيد كه در صورت استفاده از دو شناسه ديگر در خط دستور خطوط، حالت كلي چگونه به نظر خواهند رسيد:

                                 /etc/fstab

. . .

## Use one of the identifiers you found to reference the correct partition

# /dev/sda1 /mnt/data ext4 defaults 0 2

# UUID=4b313333-a7b5-48c1-a957-d77d637e4fda /mnt/data ext4 defaults 0 2

LABEL=datapartition /mnt/data ext4 defaults 0 2

نكته

شما مي‌توانيد درباره‌ي فيلدهاي مختلف در فايل /etc/fstab توسط تايپ man fstab بيشتر بدانيد. براي اطلاعات بيشتر در مورد گزينه‌هاي مانت موجود براي يك فايل سيستم خاص، man [filesystem] را چك كنيد. مثل (man ext4). در حال حاضر خطوط مانت بالا بايد شما را به سمت شروع ببرند.

براي SSD ها،گزينه discard چيزي الحاقي براي فعال كردن TRIM پيوسته است. در اين مورد بحث بر سر عملكرد وجود دارد و اثرات يكپارچگي انجام TRIM  پيوسته در اين حالت، و اكثر توزيع‌ها شامل روش TRIM دوره‌اي پيوسته به عنوان جايگزين هستند.

وقتي كه تمام شد فايل را ذخيره كرده و بببنديد.

اگر قبلا فايل سيستم را مانت نكرده ايد، اكنون مي‌توانيد آن را توسط تايپ اين دستور مانت كنيد:

sudo mount -a 

تست مانت

بعد از اينكه فضا را مانت كرديم، بايد چك كنيم تا مطمئن شويم كه فايل سيستم قابل دسترس است. با دستور df  مي‌توانيم چك كنيم كه آيا ديسك در خروجي موجود است:

df -h -x tmpfs -x devtmpfs

Output

Filesystem Size Used Avail Use% Mounted on

/dev/vda1 20G 1.3G 18G 7% /

/dev/sda1 99G 60M 94G 1% /mnt/data

شما همچنين بايد دايركتوري lost+found را داخل دايركتوري /mnt/data مشاهده كنيد. كه معمولا به روت فايل سيستم Ext* اشاره مي‌كند.

ls -l /mnt/data

Output

total 16

drwx------ 2 root root 16384 Jun 6 11:10 lost+found

همچنين مي توانيد با نوشتن در فايل تست چك كنيد كه فايل مانت شده با قابليت خواندن و نوشتن است.

echo "success" | sudo tee /mnt/data/test_file

فايل را مجددا بخوانيد براي اطمينان از اينكه عمل نوشتن به درستي انجام شده:

cat /mnt/data/test_file

Output

success

شما مي‌توانيد فايل را بعد از تاييد اينكه فايل سيستم جديد به صورت درست كار مي‌كند، پاك كنيد:

sudo rm /mnt/data/test_file

درايو جديد شما اكنون پارتيشن بندي، فرمت و مانت شدهو آماده براي استفاده است. اين آموزش روشي كلي است كه شما مي‌توانيد براي تبديل يك ديسك خام به فايل سيستمي كه لينوكس مي‌تواند براي ذخيره سازي استفاده كند، به كار ببريد. روش‌هاي پيچيده‌ي ديگري براي پارتيشن بندي، فرمت و مانت كردن وجود دارند كه مي‌توانند در بعضي از حالت ها مناسب تر باشند، اما روشي كه در اين مطلب گفتيم، يك نقطه شروع خوب براي كاركرد عمومي است.